Het vermoeiende spel van maskers en perfectionisme
Bridget vervolgt haar verhaal en onthult dat haar rol als perfectionist een uitputtende last is. Ze voelt zich comfortabel in die rol, als een goedzittende jas, totdat ze thuis is en de deur achter zich sluit. Alleen dan, wanneer haar zoon Mees bij zijn vader is, stort ze in. De spirituele kant van Bridget vindt het spelen van het masker en het perfectionisme ontzettend vermoeiend. Ze benadrukt dat niets is wat het lijkt en dat het belangrijk is om je kwetsbare kant te durven tonen.
Het vertrouwen in een betere toekomst
Bridget heeft “het vertrouwen” gevonden dat dergelijke moeilijke periodes en gevoelens weer zullen verdwijnen. Ze beseft dat het helaas nog niet voor altijd is, maar wie weet wat de toekomst brengt.
Het leed uit het verleden
Begin mei deelde Bridget openhartig haar verhaal in de podcast “De Weg Naar Succes” met Nino Wilkes. Daarin onthulde ze dat haar schooltijd geen gemakkelijke periode was. Als kind heeft ze ongeveer 18 keer moeten verhuizen, waardoor ze telkens nieuwe vriendjes en vriendinnetjes moest vinden. Het viel haar zwaar, omdat eerdere vriendschappen door het vele verhuizen verbroken werden. Vooral op een van de basisscholen waar Bridget heeft gezeten, werd ze het slachtoffer van ernstig pestgedrag. Volgens Bridget was dit een zeer moeilijke tijd voor haar.
Bron: Story
Wat vind jij van de openhartigheid van Bridget Maasland? Deel het met ons in de reacties op onze Facebookpagina!