Ik ben niet die moeder
“Lief kind van mij, ik moet je wat vertellen,” zo begint de brief naar haar kind. “Ik ben géén moeder met een eindeloos geduld. Niet de moeder met een meest pedagogische oplossing voor jouw problemen. Hoe graag ik het ook anders had willen zien; blokken en auto’s zijn niet mijn ding. En de tijd om vier puzzels met je te leggen kan ik ook niet altijd vinden.”
Ik ben een moeder die soms een Disney-film forceert
De moeder die roze niet alleen voor meisjes vindt en soms wel eens jouw nagels lakt, omdat je het er zelf zo mooi uit vindt zien.
Van mij mag je een koekje, snoepje of ijsje na een boterham en dikwijls ben ik de moeder met haar handen in het haar, omdat je wederom je prakje genadeloos van je afschuift. Ik ben de moeder die McDonalds zelf stiekem heel erg lekker vindt en jouw liefde voor een Happy Meal gebruikt om er zelf ook weer eens wat te eten.
Ik ben de moeder met loslaat-angst
Ik heb aan elk doemscenario wel eens gedacht. Ik ben degene die je een zwemvest aantrekt als we naar het strand toegaan, je een helm op zet als we gaan fietsen en ik houd je handje stevig vast tijdens het oversteken. De moeder met ogen in haar achterhoofd en beschermingsdrang. Hoewel ik ook niet altijd en overal kan wezen… Ik denk dat ik wel alles voor kan zijn.
Voor kusjes en knuffels is er altijd tijd
Ja ook al betekent dit dat ik als laatste moeder in de klas achter zal blijven omdat ik geen genoeg van je kan krijgen.
Ik ben de moeder die graag wil dat je ‘s nachts naast mij ligt en nog altijd gaat kijken als je een keer niet tussenin gekropen bent. En hoewel ik het niet altijd zal toegeven, ik ben regelmatig de moeder die de tablet gebruikt om samen bij te komen van een zware nacht en een (iets te!) vroeg begin van een nieuwe dag.
Als moeder ben ik niet perfect
Ik ben niet volmaakt en ook ik ben wel eens onredelijk en ‘gemeen’. Ik zeg wel eens “nee” of “ja” om een drama te voorkomen en op slechtere dagen ben ik misschien zelfs ongeduldiger dan normaal. Op een zware dag draai ik op koffie en ga ik slapen met wijn om de volgende dag met milde hoofdpijn en frisse moed tegemoet te gaan.
Maar bovenal ben ik een moeder die van je houdt en die haar stinkende best doet. Die –ondanks dat je daar zelf wel eens anders over zou denken- echt het allerbeste van de wereld met jou voor zal hebben. Al lijkt het allemaal, en dan vooral in jouw ogen, alles behalve eerlijk en is het ‘einde van de wereld’ zo goed als nabij. Ook al zal ik soms gekscherend bemerken dat het behang niet aan te slepen is en bedtijd op deze momenten dankbaarder wordt ontvangen dan ooit.
Maar goed…
Ik ben dus een moeder… maar dan wel een moeder die ook op haar slechte dagen een glimlach niet kan onderdrukken omdat jij zo ontwapenend bent. Een imperfecte moeder met haar hart vooral vol van JOU…
En dat is is iets wat iedereen mag weten. Ik zal alles voor je doen om je gelukkig te maken en een leuke kindertijd en jeugd te geven. Alles. Hoe imperfect ook ik ook kan zijn!
Liefs, mama.
Wat vind jij van de brief en heb je tips voor onzekere moeders? Deel het met ons in de reacties
