Wanneer een kabinet valt, is er altijd veel aandacht voor de politieke gevolgen. Maar wat vaak onderbelicht blijft, is wat er gebeurt met de ministers en staatssecretarissen die ineens zonder baan zitten. Voor de elf ex-bewindslieden van PVV en NSC betekent dit niet dat ze naar het UWV moeten voor een reguliere werkloosheidsuitkering. Zij vallen namelijk onder de Algemene Politieke Ambtsdragerswet (APPA) en krijgen wachtgeld – en dat is aanzienlijk royaler dan de WW.
Wat is wachtgeld precies?
Wachtgeld is een speciale uitkering voor politici die hun functie verliezen. In het eerste jaar bedraagt dit 80 procent van hun oorspronkelijke salaris, daarna zakt het naar 70 procent. De duur van deze regeling hangt af van de periode dat iemand in functie was, met een minimum van twee jaar. Aangezien de PVV-ministers slechts elf maanden aan de macht waren en de NSC-bewindslieden dertien maanden, hebben zij toch allemaal recht op twee volle jaren wachtgeld.
De bedragen voor ex-ministers en staatssecretarissen
De salarissen van ministers en staatssecretarissen zijn fors, en dat maakt het verschil met de WW des te opvallender. Een minister verdient zo’n €205.000 per jaar, een staatssecretaris ongeveer €192.000. Dat vertaalt zich naar een wachtgelduitkering van respectievelijk €13.650 en €12.800 bruto per maand in het eerste jaar.
Daarmee krijgen de oud-bewindslieden bijna drie keer zoveel als de maximale WW-uitkering, die is afgetopt op €4.500 bruto. Er is dus geen sprake van een gelijk speelveld met gewone werknemers die hun baan verliezen.
Waarom bestaat deze regeling?
Critici zien het wachtgeld als een luxe privilege voor de politieke elite. Toch zijn er twee redenen die vaak worden aangevoerd om dit systeem te rechtvaardigen.
Ten eerste geldt het politieke ambt als een van de meest onzekere banen. Een kabinet kan ieder moment vallen, waardoor ministers en staatssecretarissen hun positie verliezen. Zonder een royaal vangnet zou het volgens voorstanders moeilijker zijn om bekwame mensen bereid te vinden om deze functies te vervullen.
Ten tweede moet het wachtgeld belangenverstrengeling tegengaan. Er geldt een afkoelperiode waarin oud-bewindslieden geen nieuwe topfuncties mogen aannemen. Zonder financiële zekerheid zouden politici wellicht al tijdens hun ambtstermijn deals maken met bedrijven voor een toekomstige baan. Het wachtgeld moet dat risico verkleinen.
Wat kost dit de belastingbetaler?
Voor de elf afgetreden ministers en staatssecretarissen van PVV en NSC gaat het al snel om meer dan een ton per maand. Over een periode van twee jaar loopt dit bedrag in de miljoenen. En dat terwijl deze groep feitelijk werkloos is. Voor veel burgers voelt dat wrang, zeker in tijden waarin er hard wordt bezuinigd en de kosten van het dagelijks leven blijven stijgen.
Politieke ironie
Het is extra pikant dat juist Geert Wilders in het verleden fel uithaalde naar het systeem van wachtgeld. Volgens hem moest het afgeschaft worden omdat het een onrechtvaardig voorrecht zou zijn. Nu profiteert zijn partij zelf volop van deze regeling. Het voedt de discussie of de politiek wel echt bereid is om het eigen stelsel kritisch onder de loep te nemen.
Een regeling die blijft schuren
Het wachtgeld voor oud-ministers en staatssecretarissen blijft een onderwerp dat veel emoties oproept. Voorstanders benadrukken de noodzaak om de integriteit van de politiek te beschermen en voldoende kandidaten te vinden voor de zwaarste functies. Tegenstanders wijzen op het enorme verschil met de gewone werknemer die in de WW belandt.
Feit is dat de ex-bewindslieden van PVV en NSC de komende twee jaar geen zorgen hoeven te maken over hun inkomen. Met tienduizenden euro’s per maand op de rekening kunnen ze zich in alle rust bezinnen op hun toekomst.
Wat vind jij? Is dit een noodzakelijk vangnet voor politici of een onterecht privilege dat niet meer past bij deze tijd? Deel je mening en praat mee op onze Facebookpagina.
Bron: Manners.nl
