Iedereen loopt steeds meer vertraging op
“Haal gewoon je tas weg, het is al laat en zo zorg je ervoor dat iedereen nog later op hun bestemming aankomen,” zei de medereiziger die twee stoelen naast de vrouw zat geïrriteerd. Maar ook dit werd door de vrouw genegeerd en weerhield de vrouw echter niet. Gelukkig was haar “buurman” niet de enige medereiziger die er genoeg van had, want steeds meer medereizigers begonnen zich met de vrouw te bemoeien. Zeg zou zelf: je tas weg halen is toch niet zo’n grote moeite. Helaas dacht deze vrouw er anders over en was ze vastberaden in haar confrontatie met de agent.
De emoties liepen hoog op
“Er is nergens anders plek om te gaan zitten, dus nu moeten we staan,” riepen anderen geïrriteerd. Ook de agenten begonnen zich nu zichtbaar aan het gedrag van de vrouw te irriteren. Er zat niet anders op dan streng op te treden, toch besloten ze om eerst nog één keer hun vorige verzoek te herhalen in de hoop dat ze nu wel zou luisteren. Hij zei haar dat ze de tas van de beschikbare zitplaats moest halen of dat hij haar uit de trein zou verwijderen. De andere passagiers werden steeds kwader en bemoeide zich wederom met het gesprek. De reactie van de vrouw was nog erger dan het gedrag wat ze tot dan toe had vertoond.
Bedwantsen & haar ‘personal space’
Op het moment dat de omstanders in de metro zich wederom met het gesprek bemoeide, keek ze voor het eerst naar de menigte en zei dat niemand van hen gehandicapt of zwanger was. Ook verklaarde ze dat ze niet van bedwantsen hield en niet geïnteresseerd was in hun geur en dat ze iedereen walgelijk vond. Maar dit was nog niet alles, want haar tirade ging nog verder. De arrogante vrouw ging verder met dat dit haar persoonlijke ruimte was. Een andere passagier vuurde echter snel terug dat het helemaal haar ruimte niet was. De kalmte van de agenten was drastisch gesleten en hij had eindelijk zijn breekpunt bereikt…
“Ga NU de trein uit”
De politieagent had er genoeg van en schreeuwde dat ze de trein moest verlaten. De jongedame was stomverbaasd dat iemand haar vertelde wat ze moest doen. Hij verklaarde verder dat als zij haar persoonlijke ruimte zo belangrijk vond, zij die buiten kon krijgen. De vrouw keek naar de agent en begreep niet waarom iemand haar zo respectloos toesprak. Echter was ze niet van plan om de metro te verlaten of haar tas van de stoel te verwijderen, ondanks dat ze er inmiddels al voor gezorgd had om de metro – en de andere er na – al 25 minuten te vertragen.
Walk of Shame
De vrouw bleef aarzelend zitten en kwam niet van haar plaats af totdat de agenten dichter haar kant op kwamen. Ze rolde met haar ogen en schudde haar hoofd terwijl ze opstond met haar tas. De vrouw liep met opgeheven hoofd de metro uit met de agenten achter haar aan. Zoals de meeste confrontaties tegenwoordig, werd de hele ontmoeting door iemand gefilmd. De beelden gingen uiteraard de hele wereld over. Ze konden niet geloven dat iemand zo egoïstisch. Hoe kon ze verwachten dat iemand sympathie zou hebben voor haar gedrag? Lees snel verder op de volgende pagina!
